De strijd tegen malafide uitzendbureaus is al jaren aan de gang.
In 2007 werd afgesproken dat er een centraal meldpunt zou komen van de Arbeidsinspectie waar men terecht kon als de CAO voor Uitzendkrachten niet werd nageleefd. Ook stimuleerde de overheid werkgevers om, wanneer zij buitenlandse uitzendkrachten inzetten, alleen gebruik te maken van gecertificeerde uitzendbureaus. Sinds vorig jaar is voor uitzendbureaus een registratieplicht van kracht. En onlangs is daar het voornemen bijgekomen om de identiteispas voor werknemers in te voeren. Het streven van oud-SZW-minister Henk Kamp was om in 2014 het aantal malafide uitzenders op nul te hebben. Het klinkt allemaal heel mooi, maar ik heb mijn twijfels. Het lijkt erop dat de regeldruk voor uitzendondernemers verhoogd wordt, doordat zij aan steeds meer regels moeten voldoen. De bonafide partijen hebben hier last van; de malafide uitzenders zullen denk ik altijd wel een weg vinden om de regels te omzeilen. Maar misschien ben ik te cynisch. De aanpak van malafiditeit vergt een lange adem en ik ben nu eenmaal wat ongeduldig aangelegd.
De pilot ‘De Rotterdamse aanpak’, een initiatief van ABU en de gemeente Rotterdam laat zien dat de aanpak van malafide uitzendbureaus wel degelijk zijn vruchten afwerpt. En dat is mooi voor het imago van de uitzendbranche.
Maar malafide uitzenders zijn natuurlijk niet alleen verantwoordelijk voor het imago van de sector. De bonafide uitzenders
zijn ook verantwoordelijk voor het imago. In het zomernummer van Flexmarkt wordt er extra aandacht besteed aan het onderwerp imago, inclusief praktische tips. Straks hebben we met z’n allen zo’n goed imago, daar kan geen malafide uitzender tegenop!
