Bedrijven zijn door de onaangename premieverhogingen WGA per 1 januari 2014 massaal terug gestapt naar het publieke bestel. Dit tekent de instabiliteit van het huidige hybride stelsel.
Het was het afgelopen jaar flink schrikken voor bedrijven die eigen risicodrager zijn voor de WGA door forse de maatregelen die verzekeraars hebben genomen om hun schadelast te beheersen. Verzekeraars zijn kritischer geworden nadat zij enorme verliezen hebben geleden. Tezamen hebben zij de afgelopen jaren meer dan € 800 miljoen verlies geleden. Gevolg hiervan is dat de verzekeraars de risico’s hoger inschatten en als gevolg hun premies fors hebben verhoogd. Er zijn zelfs bedrijven geweest die hun premie zagen vervijfvoudigen van € 200.000 naar meer dan € 1 miljoen.
Verschil in premie
Bedrijven zijn door deze onaangename premieverhogingen WGA per 1 januari 2014 massaal terug gestapt naar het publieke bestel (30%-40%). Maar niet omdat men overtuigd is dat de re-integratie en de begeleiding van de arbeidsongeschikte (ex-)werknemers door het UWV beter is, maar vooral omdat de premie die zij in het publieke bestel moeten betalen enorm laag is (0,12% van de loonsom) ten opzichte van de private premie die zij anders hadden moeten betalen. Dit lijkt een logische en verstandige keuze, maar dat is het in de meeste gevallen niet, omdat het slechts een korte termijn voordeel betreft. Het zal in veel gevallen zo zijn dat de premie bij het UWV op termijn naar dezelfde hoogte stijgt als de private verzekeringspremie die men geoffreerd heeft gekregen of misschien wel hoger.
Instabiliteit stelsel
Dit ‘vreemde’ verschijnsel wordt veroorzaakt doordat de uitkeringen in het publieke bestel worden gefinancierd door omslagpremies, terwijl men in het private bestel premies betaalt die zijn gebaseerd op kapitaaldekking. Bij kapitaaldekking wordt er gespaard voor toekomstige uitkeringen. Dit gebeurt in een omslagstelsel niet. Dit verschil in financiering is dan ook de bom die onder het huidige hybride stelsel. Bedrijven kunnen een optimale financiële strategie kiezen door op het ene moment uit het publieke bestel te stappen en het andere moment weer terug te stappen. De massale terugstap tekent de instabiliteit van het hybride stelsel. In de evaluaties van de WGA is steeds het tegenovergestelde beweerd, waardoor men de politieke keuze voor volledige privatisering niet heeft gemaakt.
Deze instabiliteit hoeft er niet te zijn als ook in het publieke bestel een voorziening moet worden getroffen voor de WGA-uitkeringen die men in de toekomst nog zal moeten uitkeren, zoals ook uit interpretatie van de regels voor IFRS blijkt. Deze regels geven aan dat als men publiek verzekerd is, men ook een voorziening moet opnemen voor toekomstige lasten. Hierdoor wordt het publieke stelsel gelijkwaardig aan het private bestel. In beide gevallen wordt rekening gehouden met dezelfde toekomstige uitkeringen.
Ziektewet en de WGA-flex
De massale terugstap naar het publieke bestel tekent de instabiliteit van het huidige hybride stelsel. De politiek heeft er voor gekozen om het hybride stelsel (publiek en privaat naast elkaar) voort te zetten en zelfs fors uit te breiden met de differentiatie van de Ziektewet en de WGA-flex en de mogelijkheid om ook hiervoor eigen risicodrager te worden. Hiermee is het financiële belang nog groter geworden. Vanuit politieke hoek is voorlopig niets te verwachten. De redding van het stelsel door toepassing van een waardering van toegerekende uitkeringen is evenmin te verwachten vanwege de grote belangen die spelen, hoewel dit wel logisch zou zijn. Het wachten is op de volgende massale terugstap per 1 januari 2015 en de mogelijke massale uitstap per 1 januari 2016.
Bron: Mercer
