“Niet de arbeidsmigranten vormen een probleem, de huisvesting van arbeidsmigranten is het probleem.” Dat stelt Frank van Gool (OTTO Work Force) in zijn column voor Flexmarkt. “Provincies moeten de regie pakken en ervoor zorgen dat gemeenten de huisvesting van arbeidsmigranten nu wel serieus gaan aanpakken.”
‘Ik word nooit met applaus ontvangen. Tijdens informatieavonden over de mogelijke komst van een huisvestingslocatie voor arbeidsmigranten kijken de buurtbewoners argwanend. Mensen reageren sceptisch en uiten hun zorgen over veiligheid, verkeersdrukte en zwerfvuil. Ze hebben ‘die mensen’ liever niet in hun achtertuin. Als ik uitleg dat ‘die mensen’ net als wij hardwerkende mensen zijn, die ervoor zorgen dat de schappen van de winkels vol liggen en de pakketjes worden bezorgd, dan ontstaat er iets van begrip. En ja, men is het ermee eens dat ook die mensen recht hebben op een fatsoenlijke behandeling en nette huisvesting. En ook willen ze wel geloven dat het allemaal goed wordt geregeld. Maar het liefst niet in hun buurt.
Niet zonder arbeidsmigranten
Toch zullen wij eraan moeten wennen dat internationale medewerkers deel uitmaken van onze samenleving. Als nieuwe buren en voor een deel zelfs als nieuwe Nederlanders. Uit een recent rapport van SEO Economisch Onderzoek blijkt dat het aantal arbeidsmigranten tot 2030 groeit tot 1,2 miljoen. En hun bijdrage aan onze economie neemt in diezelfde periode toe tot 40 miljard euro. Kort gezegd: we kunnen niet zonder arbeidsmigratie. Maar toch borrelen er telkens weer onlustgevoelens op. Bottomline: arbeidsmigranten vormen een probleem. Mijn stelling is dat niet de arbeidsmigranten een probleem vormen, maar dat de huisvesting van arbeidsmigranten het probleem is. Dat probleem moeten we nu echt eens goed met elkaar oplossen.
Maatschappelijk tekort schieten
Mijn moeder zei altijd ‘wie goed doet, goed ontmoet’. Een ouderwetse uitdrukking die ikzelf ook graag hanteer. Als je het goede doet voor de ander, dan zal die ander ook goed met jou omgaan. Dat geldt voor persoonlijke contacten, dat geldt in het zakelijk verkeer en dat is ook maatschappelijk aan de orde. En maatschappelijk schieten wij als Nederland vreselijk tekort als het gaat om huisvesting van arbeidsmigranten. Uit een recent onderzoek van het Expertisecentrum Flexwonen blijkt dat er een enorm tekort is aan fatsoenlijke huisvesting van arbeidsmigranten. Volgens het Expertisecentrum komen we nu al 156.000 kamers tekort. Als we deze mensen in gewone reguliere woningen zouden willen huisvesten dan hebben we het over 43.000 woningen. Huisvesting, daar wringt de schoen.
Gemeenten kijken weg
De sleutel ligt in de handen van gemeenten. Die moeten een visie ontwikkelen en daadkracht tonen door huisvesting in hun gemeente mogelijk te maken. Maar op enkele moedige voorlopers na, kijken veel gemeenten nog weg. Ze vertonen koudwatervrees of blokkeren plannen bij de geringste oppositie. Provincies zouden hier een rol in kunnen en moeten spelen. Door ervaringen te delen, beleid uit te stippelen en concrete realisatie van huisvesting af te dwingen. Binnenkort zijn er Provinciale Staten-verkiezingen en worden coalities gevormd. Mijn oproep is helder: provincies moeten de regie pakken en ervoor zorgen dat gemeenten de huisvesting van arbeidsmigranten nu wel serieus gaan aanpakken.’
Lees ook: Regelgeving voor uitzenden pas in 2025 – ‘dat duurt echt te lang’
