Recruiters hebben moeite om geschikte kandidaten te vinden doordat de krapte op de arbeidsmarkt sterk toeneemt. Of ligt dit ook aan de recruiters zelf? In een drieluik geeft arbeidsmarktcommunicatiespecialist Huub Buijs zijn visie op recruitment anno 2017.
“Tijdens mijn vakantie in de Zuid-Franse Roussillon verschenen allerlei onheilsberichten op mijn mobiel. Uit onderzoek van de Rabobank bleek dat de krapte op de arbeidsmarkt een serieuze bedreiging voor de groei van de Nederlandse economie begon te worden. En dát na een bericht eerder die week, waarin stond dat inmiddels geen touringcarchauffeur meer te vinden was. Dankbaar dat ik de 1300 km met eigen vervoer had afgelegd, durfde ik het aan om alle onheil te relativeren. Is er werkelijk sprake van krapte óf zijn ‘onze’ recruiters onvoldoende in staat om het beschikbare potentieel aan te boren? Of een combinatie van beide?
Sinds mijn thuiskomst heb ik menig artikel en rapport over de krappe arbeidsmarkt doorgespit. En laat één ding duidelijk zijn; in sectoren als de IT, de bouw en de zorg is het erg lastig om goed gekwalificeerd personeel te vinden. Wat me echter opvalt, is dat het in de berichtgeving veelal beperkt blijft tot het duiden van het probleem en de achterliggende oorzaken zoals de vergrijzing, de mismatch tussen vraag en aanbod, overheidsbezuinigingen, de opkomende robotisering, een gebrek aan innovatie et cetera. Slechts een enkeling adviseert werkgevers om eens goed naar hun recruitmentafdeling te kijken, zoals Randstad recent deed.
Veel kaf tussen het koren
Persoonlijk ken ik aardig wat recruiters en de meesten heb ik hoog zitten. Maar nu de vraag naar recruiters zo is aangetrokken, maak ik me toch wel een beetje zorgen. Er zit nogal wat ‘kaf tussen het koren’. Dwaal een uurtje rond op LinkedIn en je komt tal van verhalen tegen van mensen die een slechte ervaring met een recruiter hebben gehad. Natuurlijk, vaak druipt de frustratie hier vanaf en ontbreekt het de zender nogal eens aan zelfreflectie. Tegelijkertijd behoort het reageren op élke sollicitatie, het honoreren van een terugbelverzoek en het geven van uitleg op maat bij een afwijzing, toch écht tot de basisvaardigheden van een recruiter. Dit zijn terechte irritaties van kandidaten die je zo vaak leest en hoort, dat het lijkt alsof dit een soort mentaliteit van recruiters (aan het worden) is. Ik vermoed een erfenis van de crisis, toen je als recruiter nog kon kiezen. Maar in sectoren waar werkgevers schreeuwen om mensen, werkt dit averechts. Dán zul je kandidaten moeten verleiden.
Goed opgeleide recruiters zijn goud waard
De huidige arbeidsmarkt heeft goed opgeleide recruiters nodig die het kraptevraagstuk kunnen ‘omdenken’. Stevige en creatieve persoonlijkheden die hun vacaturehouders kunnen meenemen in een andere denkwijze zijn ‘goud waard’. Door hen te leren om minder kieskeurig te zijn en te kiezen voor het werven van ‘het schaap met 4 poten’ (die 5e poot kun je kweken m.b.v. opleiding). Of te werven binnen aanpalende, vergeten of totaal nieuwe doelgroepen al dan niet in combinatie met omscholing. Ongetwijfeld zitten daar mensen tussen die – mits goed begeleid- open staan voor een tweede leven als ict’er, loodgieter of buschauffeur. Voorbeeld daarvan zijn docenten en verzorgenden die als zij-instromer in het onderwijs en de zorg zijn gaan werken. Internationaal werven is een andere mogelijkheid. En vergeet vooral het eigen netwerk niet van medewerkers-, oud-medewerkers, stagiairs en afstudeerders (zie Werf& ter inspiratie).”
Dit is het eerste blog uit een drieluik geschreven voor Flexmarkt door Huub Buijs. Als zelfstandig communicatieadviseur begeleidt Buijs organisaties op interim- en projectbasis bij hun arbeidsmarktcommunicatie, employer branding en interne communicatie.
