Een stageverlener beëindigt voortijdig de stageovereenkomst van een
stagiair. De stagiair protesteert omdat de stagegever hem nooit heeft verteld
dat hij zou disfunctioneren.
De feiten
Een langdurig zieke bankmedewerker re-integreert bij een ander bedrijf. Zijn werkgever, de werknemer en het bedrijf waar hij gaat re-integreren als chauffeur, sluiten een stageovereenkomst voor vier maanden. Daarin wordt afgesproken dat de stageverlener de stageovereenkomst bij disfunctioneren voortijdig kan beëindigen en dat bij voldoende functioneren aan de werknemer een jaarcontract zal worden aangeboden.
Na de derde aanrijding binnen drie maanden beëindigt de stagegever de overeenkomst. De werknemer/stagiair protesteert omdat de stagegever hem nooit heeft verteld dat hij zou disfunctioneren.
In een kort geding vorderde de werknemer nakoming van de contractsbepaling over het aangaan van een arbeidsovereenkomst na het eind van de stage.
De beslissing
De rechter bepaalde dat de stagiair binnen de stageovereenkomst niet dezelfde rechtsbescherming heeft als een werknemer. De stagiair heeft met de drie aanrijdingen in de ogen van de stagegever aangetoond niet voldoende stressbestendig te zijn. Dat de stagegever op grond daarvan de werknemer niet in dienst wil nemen is een beslissing die hij redelijkerwijs mag nemen. In hoger beroep is de uitspraak van de eerste rechter bekrachtigd.
Commentaar
De stagiair in deze uitspraak heeft minder rechtsbescherming dan een werknemer, maar ook hier spelen de begrippen redelijkheid en billijkheid een rol.
Annotatie door mr. J.M. Caro, Advocatenkantoor Werk & Wet
