Het kabinet vindt dat er in Nederland te veel mensen werken met een flexcontract en daarom presenteerde het deze week plannen voor nieuwe wetgeving die meer vaste banen moet creëren (Wet Arbeidsmarkt in Balans WAB, red.). Enerzijds door flexcontracten zwaarder te belasten, anderzijds door het ontslagrecht aanzienlijk te versoepelen. Maar zal het kabinet daarmee de beoogde resultaten boeken? Martijn Goudswaard, managing director van specialist in werving & selectie Page Personnel, denkt van niet: “Zowel werkgevers als werknemers zullen nadelige gevolgen ondervinden van de onzekerheid die het kabinet introduceert. Eigenlijk wordt iedereen in 2020 flexwerker met deze nieuwe wetgeving.”
Ontslag gemakkelijker maken
Het doel van de wetgeving is dat zoveel mogelijk mensen op de Nederlandse arbeidsmarkt gebruik kunnen maken van de rechten die een vaste baan biedt en misstanden als schijnzelfstandigheid aan te pakken. De overheid wil zo werknemers in sectoren met laagbetaalde banen beschermen tegen uitbuiting en hen meer financiële zekerheid bieden. Een van de belangrijkste maatregelen die het kabinet hiertoe neemt is dat het makkelijker wordt om mensen te ontslaan. Hierdoor zou het voor werkgevers aantrekkelijker worden om iemand in vaste dienst te nemen.
Flex wordt duurder
Naast de versoepeling van het ontslagrecht, worden mensen met een flexcontract duurder voor werkgevers, wat ervoor moet zorgen dat werkgevers minder vaak voor een flexconstructie zullen kiezen. “De verklaring die het kabinet voor de plannen geeft, namelijk het zorgen voor meer vaste banen en het terugdringen van de schijnzelfstandigheid, lijkt een beetje stemmingmakerij”, stelt Goudswaard. “Als je kijkt naar de Nederlandse arbeidsmarkt, zijn er eigenlijk maar weinig excessen op het gebied van flexibele contracten. Waar de problemen zijn, moet je die natuurlijk aanpakken, maar om daarvoor het hele ontslagrecht op de schop te nemen en voor iedereen meer onzekerheid te creëren, is een brug te ver.”
Flex niet per definitie fout
Werkgevers zullen uiteraard blij zijn met de versoepeling van het ontslagrecht, maar ook voor hen zijn er nadelige gevolgen van de wetgeving: het wordt duurder om flexkrachten in te schakelen, terwijl ze die vaak wel nodig hebben. Goudswaard: “Als je bijvoorbeeld een vervanger zoekt voor iemand die met zwangerschapsverlof gaat, of je hebt iemand nodig omdat het tijdelijk wat drukker is, dan wil je diegene niet direct een vast contract aanbieden. En daarvoor ga je straks extra betalen. Net als destijds bij de wet DBA, probeert men ook nu weer een maatschappelijke tendens te keren, die helemaal niet altijd gekeerd hoeft te worden. Er is natuurlijk wel een groep mensen die de vastigheid en de zekerheid van een vast contract ambieert, bijvoorbeeld mensen die in de buurt van hun pensioen komen of mensen met een gezin, maar er zijn ook genoeg werknemers die juist bewust kiezen voor de vrijheid en de mobiliteit van flexwerken. Niet alles wat flex is, is per definitie fout.”
Schijnzekerheid
Volgens Goudswaard creëert het kabinet met de versoepeling van het ontslagrecht bovendien schijnzekerheid voor werknemers. “De zekerheid en de rechten van een vast contract worden natuurlijk een wassen neus als het zo makkelijk wordt om mensen te ontslaan. Wat is die zekerheid dan nog waard? En de mensen die wél de flexibiliteit van een kort contract willen, dus die bewust voor een ZZP-constructie kiezen, zullen ook minder zeker kunnen zijn van hun inkomsten, omdat het aantal opdrachtgevers door de extra kosten af zal nemen. Werkgevers zullen voor opdrachten waar ze eerst een flexwerker voor aannamen, nu een vast contract aanbieden met in hun achterhoofd het idee: ik kan ook weer makkelijk van deze persoon af. Zo worden vaste contracten de flexcontracten van de toekomst. Dat lijkt me geen gezonde situatie. Ik zou zeggen, beloon een werkgever als hij een vaste baan creëert, maar ga mensen niet straffen als ze tijdelijk iemand inhuren.”
Bron: Page Personnel
Lees ook:
