De werkloosheid onder flexwerkers vraagt om een nieuw sociaal contract tussen overheid en burger, zo concludeert promovendus Fabian Dekker in zijn onderzoek. Flexwerkers en zelfstandigen verlangen eerder naar sociale bescherming dan naar meer keuzevrijheid.
Er dreigt een conflict tussen vaste medewerkers en flexwerkers nu de arbeidsmarkt verslechtert. Dit stelt socioloog Fabian Dekker in zijn proefschrift ‘Flexible Employment, Risk and the Welfare State’, waarop hij 3 november aanstaande promoveert aan de Erasmus Universiteit.
Relatief kwetsbare groep
Uit Dekkers onderzoek komt naar voren dat een groeiende groep zelfstandigen en flexwerkers behoefte heeft aan compensatie voor het werkloosheidsrisico. Deze groep loopt meer risico op langdurige werkloosheid en verwacht dat de groep zich eerdaags gaat mobiliseren om meer sociale bescherming te eisen. De risico’s die samenhangen met flexibele arbeid komen immers vooral terecht komen bij groepen die al relatief kwetsbaar zijn op de arbeidsmarkt. “Vooral omdat de meerderheid van de flexibele werknemers uit sociaal kwetsbare groepen komt: laagopgeleiden, jongeren allochtonen en vrouwen,” aldus Dekker in een interview met het NRC Handelsblad.
Insiders en outsiders
Dekker onderzocht hoe flexwerkers en zelfstandigen denken over sociale zekerheid en constateerde dat er in steeds sterkere mate een tweedeling ontstaat tussen de ‘insiders’ en de ‘outsiders’. De insiders zijn de mensen met een vast contract die profiteren van interne flexibilisering. De outsiders profiteren juist in mindere mate van het flexibele arbeidsstelsel. Zij worden sneller ontslagen, er wordt niet in hun scholing geïnvesteerd en krijgen zo geen kans om zich te ontwikkelen, met als gevolg dat er ‘littekens’ op je cv ontstaan en hun kansen op de arbeidsmarkt steeds verder afnemen, aldus Dekker.
Pleidooi Dekker
Dekker pleit voor een nieuw contract tussen overheid en burger, liefst gebaseerd op het Deense model: “relatief weinig ontslagbescherming, maar meer sociale bescherming en meer beleid om werknemers bij te scholen zodat ze van de ene sector naar de andere kunnen hoppen.” Een duur model in vergelijking met het Nederlandse, maar het voordeel is dat de werkeloosheidsduur “gigantisch” wordt verkort, zodat de scheidslijn tussen in- en outsiders verwatert, zegt de promovendus.
