Met de bladeren vallen dit jaar ook de aanbestedingsaanvragen, maar dan op de mat. RFP’s, RFI’s, questionnaires, employment benefits, multipliers en remuneration packages. Daar zit geen woord Frans bij. Ook geen Nederlands overigens.
Internationalisering van aanbestedingen met als doel cost reduction. Er wordt groots ingekocht om zodoende een interessante propositie te kunnen doen in ruil voor significante kortingen.
Is “cheap buys are expensive” ook een uitdrukking in het Engels? Goedkoop is duurkoop geldt in arbeidsbemiddelingsland ook. Toch heeft met de verschuiving van inkoop van HR-diensten van lokale P&O- en lijnmanagers naar de centrale Inkoopafdeling de factor ‘prijs’ zeer aan invloed gewonnen. Al dan niet onder invloed van de huidige economische omstandigheden. Het is de vraag of de daaraan gekoppelde waslijst aan KPI’s ook voorkomt dat de kwaliteit daalt. En zelfs al zou dat zo zijn, wat doet zo’n tender met de lokale motivatie? De arbeidsbemiddeling is mensenwerk pur sang, waarin een goede relatie gebaseerd op wederzijds vertrouwen essentieel is. Als dergelijke relaties van hogerhand worden verbroken, is het maar zeer de vraag of in de nieuwe relatie dezelfde energie of commitment wordt gestoken. Het niet meer zelf mogen bepalen met wie je zaken doet breekt de lokale ondernemersmentaliteit. Wat dat kost valt onmogelijk te becijferen. Meer dan eens zag ik de uitkomst van een centrale aanbesteding om zeep geholpen door lokale weerstand.
Begrijp me goed, ik ga een stevig robbertje tenderen niet uit de weg. We hebben een uitstekende propositie en kunnen onze toegevoegde waarde goed duidelijk maken. Toch mis ik in alle tendertrajecten het zachtaardige, een beetje tenderness. Het romantische van elkaar leren kennen, een persoonlijke klik maken, geloof en vertrouwen creëren in elkaar en dan vervolgens de drang om -vanuit de wil om het goed te doen voor de ander- ook een uitstekende dienst te leveren. Direct verzakelijkt de verstandhouding en wordt alles vastgelegd in een lijvig (service level) agreement.
Dat is een geweldig controle-instrument voor headquarters. Via de SLA worden data vergaard, waardoor de prestatie meetbaar wordt en directe kosten inzichtelijk. En meten is weten. Tegelijkertijd horen wij vanuit lokale lijnmanagers en P&O geluiden dat hun werk minder leuk is geworden. Zij ervaren beperking in hun vrijheid en zitten vast aan een leverancier die ze soms helemaal niet willen. Dat kost indirect ook, bijvoorbeeld in de vorm van verloop of verminderde productiviteit. Wat onder de streep het beste is voor een organisatie, daarover waag ik mij niet aan een uitspraak. Ik denk dat iedere organisatie zich de vraag moet stellen: gaan we voor tender of doen we toch maar een tender?
Deze blog is geschreven door Michiel Jonkers.
Als Operationeel Manager verbaast en verwondert hij zich nog dagelijks over de wereld van arbeidsbemiddeling, stoort hij zich aan het gebrek aan waardering voor de sector in de samenleving en blijft hij mede daarom scherp op de kwaliteit van de diensten die hij levert.
