De banenplannen van minister Asscher van Sociale Zaken (SZW), om de oplopende werkloosheid te bestrijden, zijn een druppel op een gloeiende plaat . Dat stellen vier economen in het Financieele Dagblad.
Volgens de economen zijn de plannen symptoombestrijding en hebben ze vooral een symbolische waarde. De middelen van Asscher staan in schril contrast met het probleem. De subsidiepot van 600 miljoen behelst maar 0,1 procent van het bruto nationaal product. De kritiek op de banenplannen van Asscher groeit. Eerder hadden andere gerespecteerde economen kritiek op zijn plannen.
Inzetten op scholing
Asscher lijkt al te begrijpen dat de overheid niet in staat is om banen te creëren en zet daarom in op begeleiding van werk naar werk, omscholing en gezondheidscontroles. Maar ook dat is te hoog gegrepen, denkt bijzonder hoogleraar arbeidsverhoudingen aan de UvA, Paul de Beer.
‘De achilleshiel van al deze plannen is dat ze gebaseerd zijn op het uitgangspunt van banengroei, daar is gewoon nog geen sprake van. De hoop is dat de economische groei in 2016 weer op volle kracht is, maar die twee jaar kun je niet gemakkelijk overbruggen. Binnen zo’n lange periode gaat het effect van een scholing vaak weer verloren.’
Kapitaalvernietiging
Een belangrijke paradox in het beleid is daarbij dat het ene ministerie nu wat banen wil helpen creëren, terwijl het andere ze op grote schaal afschaft, zegt professor regionale arbeidsmarktanalyse Jouke van Dijk van de Rijksuniversiteit Groningen. ‘Het zijn vooral de andere ministers die banen wegbezuinigen: er verdwijnen er 100.000 in de zorg en Asscher moet daar nu wat tegenin brengen omwille van de kiezersgunst. Dit is kapitaalvernietiging, zinloos.’
Asscher reageert: ‘Er is geen simpele oplossing om de werkloosheid in korte tijd op te lossen. De sectorplannen lossen niet alles op, maar helpen wel mensen aan de slag te houden. Het is prima dat macro-economen naar de cijfers kijken. Ik kijk ook naar cijfers én naar de mensen erachter. Ik wacht niet tot de economie weer volop groeit. Als je dan begint met opleiden, ben je te laat. Bij de sectoren die afspraken niet nakomen, halen we subsidiegeld terug.’
