Vandaag vond in Den Haag een belangrijke bijeenkomst plaats over de krapte op de arbeidsmarkt. Met 108 openstaande vacatures per 100 werkzoekenden staat Nederland voor een flinke uitdaging.
Tijdens de top, georganiseerd door het kabinet, bespraken bewindspersonen, economen en andere experts mogelijke oplossingen. Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, Eddy van Hijum, benadrukte dat personeelstekorten niet alleen de publieke dienstverlening onder druk zetten, maar ook het verdienvermogen van Nederland aantasten. Volgens hem is het cruciaal om arbeidsproductiviteit te verhogen en werken aantrekkelijker te maken.
Wij spraken Jurriën Koops, directeur van de Algemene Bond Uitzendondernemingen (ABU), over de ochtend en zijn visie op de besproken thema’s.
Eerste indruk van de bijeenkomst
“Het was een zinvolle en urgente discussie. De arbeidsmarktkrapte is een probleem dat niet vanzelf verdwijnt, dus het is goed dat overheid, werkgevers en deskundigen hierover met elkaar in gesprek gaan.” Er lag veel nadruk op het slimmer organiseren van werk en het beter benutten van arbeidspotentieel. “Het is goed dat er zoveel aandacht voor is. De urgentie wordt breed gevoeld, bij alle aanwezigen.”
De belangrijkste boodschap van vandaag? “Keuzes maken. Wat willen we wel, wat willen we niet? Wat voor economie willen we zijn?” vervolgd Koops. Marieke Blom van de ING hield een speech over de krapte op de arbeidsmarkt, over hoe je de verbinding moet maken naar productiviteit en de keuzes die gemaakt moeten worden voor de economie en publieke sector. “De boodschap was duidelijk”, zegt Koops, “Er zijn geen simpele oplossingen voor.”
Besef van urgentie
“Vanochtend kwam toch wel het besef naar boven dat dit probleem vraagt om politiek maatschappelijke keuzes”, vervolgd Koops. “Productiviteitswinst is niet zaligmakend. Arbeidsaanbod biedt maar beperkt soelaas. Het komt echt aan op het maken van keuzes.” Dat de arbeidsmarkt krap blijft, is een understatement. Dat werd ook benoemt, benadrukt Koops. “Bedrijven zullen zich ervan bewust moeten zijn dat ze het misschien wel structureel met minder mensen moeten gaan doen. Wat betekent dat voor jouw bedrijf en voor jouw productieproces? Hoe richt je dat in?”
Flexibele arbeid als oplossing
Je hebt iedereen nodig om dit op te lossen, werd tijdens de ochtend extra onderstreept. Ook de leden van de ABU. “Onze leden vormen de intermediaire dienstverlening. Wij bemiddelen tussen vraag en aanbod. Wij kunnen op heel veel manieren helpen”, vertelt Koops. “Wij kunnen het aanbod helpen mobiliseren en het aanbod goed in beeld brengen. We kunnen anders kijken en anders matchen. Waar voorheen vacatures werden vervuld door te kijken naar werkervaring en opleiding, kun je nu veel meer bemiddelen vanuit skills.” Een breder blikveld, raadt Koops aan. “Hoe ruimer je blikveld is, hoe meer kandidaten er voor je voeten liggen. Ik noem het sociale innovatie: we kunnen helpen vraag en aanbod dichterbij elkaar te brengen, op een andere manier. Door out of the box te denken.”
Verwachtingen
Wat verwacht Koops nu van de politiek? “Dat er goed wordt gekeken naar welke arbeidsmarkt past bij de economie en welke mensen daarvoor nodig zijn. Ik verwacht van de politiek dat zij richting gaat geven in die gehele discussie. Dat ze een visie ontwikkelen voor de economie die we zouden willen zijn.” Daarnaast verwacht Koops van de politiek dat zij gaan kijken naar de enorme berg regels die er ligt. “Ondernemers worden echt overladen met allerlei regels. Die regels worden steeds complexer, steeds moeilijker. Er is steeds meer menskracht nodig om daar invulling aan te geven. Of het nou bij ons is, of in de financiële sector, of in de kinderopvangsector. Het wordt helemaal dicht geregeld. Dat zorgt voor – wat ik noem – onproductiviteit. En we hebben juist productiviteit nodig.”
Toekomst
Koops is blij dat de urgentie van dit vraagstuk duidelijk is en speelt binnen de partijen. “Een samenhangende visie, een samenhangende aanpak en kiezen, dat zou nu echt wel helpen. Het is een kwestie van doorpakken. De ABU-leden zijn elke dag aan de slag om de krapte een stukje minder te maken. Er wordt elke dag weer een telefoontje gepleegd naar een potentiële medewerker. Er worden vacatures gevuld. Wij voelen ons ook verantwoordelijk, want we willen ook deel van de oplossing zijn.”
Lees ook: “De arbeidsmarkt heeft geen instroomprobleem, maar een organisatieprobleem”
