Sinds november 2012 zijn in Rotterdam zo’n 80 malafide uitzendorganisaties aangepakt. Sommigen zijn daadwerkelijk van de markt verdwenen, anderen hebben hun fouten hersteld of zijn beboet.
Dat stelt brancheorganisatie ABU op basis van een gisteren gepubliceerd rapport. ABU is tevreden hierover, maar de gemeente Rotterdam vindt het resultaat te mager.
Bij de proef in Rotterdam, waarbij de uitzendbranche, in samenwerking met de gemeente, zelf malafide uitzenders aanpakt, zijn in totaal 138 uitzendorganisaties onder de loep genomen. Tachtig daarvan waren dus in overtreding; 28 moesten hun deuren sluiten, de rest is beboet of heeft de werkwijze aangepast. Doel was om 100 malafide uitzendbureaus in Rotterdam van de markt te halen.
Gemeente Rotterdam: vergunning nodig
De proef leverde volgens Rotterdamse PvdA-wethouder Hamit Karakus niet het gewenste resultaat op. De gemeente Rotterdam schat dat er in werkelijkheid wel zo’n 1000 foute uitzendbedrijfjes actief zijn in stad. Naar de mening van Karakus toont het experiment dan ook aan dat er nog steeds heel veel malafide ondernemingen door het net glippen.
Volgens de wethouder had de cao-politie van de uitzendbranche (SNCU) vooral moeite om de ondernemers achter de foute uitzendbureaus goed in beeld te krijgen. ‘Achter al die ondernemingen zitten waarschijnlijk maar zo’n 150 mensen. Zij hebben bijvoorbeeld tien mobiele telefoons, elk goed voor een zelfstandig bv’tje. Als één van die bedrijfjes wordt opgemerkt, koopt zo’n jongen een nieuwe telefoon en richt hij weer een nieuw uitzendbureautje op.’
Bij het aanpakken van malafide uitzendbureaus is het nodig dat er een vergunningsplicht komt, zodat niet iedereen met een mobiele telefoon zomaar een uitzendbureautje kan beginnen. Dan kunnen werkgevers die krachten inhuren bij foute bedrijfjes, hierop beter worden aangesproken. Daarvoor pleit de wethouder.
ABU: investeren in handhaving
ABU-directeur Jurriën Koops spreekt echter wel van een goed resultaat. Hij benadrukt dat de uitzendsector al voldoende regels, cao-afspraken en certificaten telt. ‘Het is daarom belangrijk dat er meer geïnvesteerd wordt in handhaving’, zegt de voorman van de uitzendbranche. ‘Een vergunning is een schijnoplossing. Die moet je immers ook kunnen handhaven. Anders heeft de vergunning geen zin.’
Vroeger moesten uitzendbureaus wel een vergunning hebben in Nederland, maar die verplichting is in 1999 afgeschaft. Volgens Koops is dat omdat de vergunningen toch niet goed gecontroleerd konden worden.
In samenwerking met de overheid zijn de laatste jaren al meer initiatieven gestart om misstanden in de uitzendsector aan te pakken. De ABU werkt hierbij onder meer samen met de Inspectie SZW, uitkeringsinstantie UWV en de Belastingdienst.
ANP/NOS
