Het zijn niet de leukste gesprekken om te voeren: het brengen van slecht nieuws. Een flexkracht melden dat hij niet in aanmerking komt voor een felbegeerde baan, een medewerker vertellen dat zijn werk onder de maat is of een opdrachtgever bellen dat de flexkracht waar hij zo tevreden over is, niet meer bij hem wil werken.
Vaak vermijden we dit soort gesprekken, stellen we het uit of vertellen we maar een deel van de waarheid. Mensen hanteren verschillende methoden om slecht nieuws te vertellen. Dat dit niet altijd op de juiste manier gebeurt, illustreren de volgende voorbeelden.
- Hang yourself: door het stellen van suggestieve vragen laat je de betrokkene zelf zijn conclusie trekken. “De afgelopen periode bekijkend, wat vind je dan van jouw eigen functioneren?” De betrokkene komt, vaak na hangen en wurgen, tot de slotsom dat hij niet naar behoren functioneert.
- Slechte nieuws mooi verpakken: ‘Iemand met jouw capaciteiten zal bij een ander bedrijf veel beter tot zijn recht komen”. Hetgeen eigenlijk betekent: “Je bent niet door de proeftijd heen’.
- Het rechtvaardigen of uitvoerig motiveren van het slechte nieuws. Dit werkt niet. De betrokkene hoor het vaak niet en het enige dat je bereikt is dat je voorkomt dat de ander reageert.
- Het brengen van slecht nieuws via de telefoon, per brief of zelfs per mail of sms. Dit is een zeer onsympathieke manier die je de laatste tijd helaas steeds vaker tegenkomt.
Waarom hebben we er zo moeite mee slecht nieuws te vertellen? Vaak voelen we ons schuldig over wat wij de ander aandoen. Het gevolg is dat we proberen er zelf zo goed mogelijk vanaf te komen.
> Stappenplan slechtnieuwsgesprek
