Een werknemer heeft twee volledige banen naast elkaar.
Als gevolg hiervan overschrijdt hij het in de Arbeidstijdenwet toegestane aantal
arbeidsuren per week. Een werkgever mag de arbeidsuren van deze werknemer echter
niet eenzijdig – zonder toestemming van de werknemer –
verminderen.
Feiten
Een werknemer is voor 32 uur per week in dienst van een werkgever. Daarnaast heeft de werknemer nog een dienstverband elders voor 38 uur per week. Eén van zijn werkgevers verzoekt hem op enig moment om één van zijn arbeidsovereenkomsten zodanig te wijzigen dat het gemiddeld aantal totale arbeidsuren per week niet hoger uitkomt dan veertig uur. Deze werkgever beroept zich daarbij op (schending van) de Arbeidstijdenwet en het bedrijfsbelang. Ook stelt deze werkgever een zorgplicht ten aanzien van werknemer te hebben. De werknemer gaat echter niet akkoord met het verminderen van de arbeidsduur. De werkgever besluit daarop toch het werkrooster van deze werknemer eenzijdig te wijzigen met als gevolg dat de arbeidsduur van de arbeidsovereenkomst van deze werknemer (uiteindelijk) is teruggebracht naar acht uur per maand. De werknemer ontvangt ook een salaris gebaseerd op acht uur werk per maand. Hij vordert vervolgens in kort geding uitbetaling van zijn salaris in overeenstemming met de overeengekomen 32-urige werkweek. De werkgever had niet eenzijdig de arbeidsduur mogen wijzigen.
Een werknemer is voor 32 uur per week in dienst van een werkgever. Daarnaast heeft de werknemer nog een dienstverband elders voor 38 uur per week. Eén van zijn werkgevers verzoekt hem op enig moment om één van zijn arbeidsovereenkomsten zodanig te wijzigen dat het gemiddeld aantal totale arbeidsuren per week niet hoger uitkomt dan veertig uur. Deze werkgever beroept zich daarbij op (schending van) de Arbeidstijdenwet en het bedrijfsbelang. Ook stelt deze werkgever een zorgplicht ten aanzien van werknemer te hebben. De werknemer gaat echter niet akkoord met het verminderen van de arbeidsduur. De werkgever besluit daarop toch het werkrooster van deze werknemer eenzijdig te wijzigen met als gevolg dat de arbeidsduur van de arbeidsovereenkomst van deze werknemer (uiteindelijk) is teruggebracht naar acht uur per maand. De werknemer ontvangt ook een salaris gebaseerd op acht uur werk per maand. Hij vordert vervolgens in kort geding uitbetaling van zijn salaris in overeenstemming met de overeengekomen 32-urige werkweek. De werkgever had niet eenzijdig de arbeidsduur mogen wijzigen.
Oordeel
De kantonrechter oordeelt dat werknemer in strijd met de Arbeidstijdenwet handelt door het toegestane aantal arbeidsuren te overschrijden. Maar de werkgever had eerst met de werknemer zelf én de andere werkgever in overleg moeten treden om tot een aanvaardbare oplossing te komen. Door dit na te laten heeft de werkgever in strijd met het beginsel van ‘goed werkgeverschap’ (artikel 7:611 BW) gehandeld. Door de arbeidsduur eenzijdig te verminderen – zonder rechterlijke tussenkomst of toestemming van het CWI – lijkt er sprake te zijn van verkapt ontslag. De kantonrechter overweegt dat een eventuele strijdigheid met de Arbeidstijdenwet niet van rechtswege de geldigheid van een tussen partijen gesloten en geldende arbeidsovereenkomst beïnvloedt. De werknemer heeft deze werkgever geïnformeerd over zijn twee banen, hij functioneert bij beide werkgevers goed, komt in financiële nood wanneer deze werkgever de arbeidsduur terugbrengt naar acht uur en hij heeft zich steeds beschikbaar gehouden om de overeengekomen arbeidsduur te verrichten. Deze omstandigheden hebben bij de kantonrechter een belangrijke rol gespeeld om de vordering van de werknemer toe te wijzen.
De kantonrechter oordeelt dat werknemer in strijd met de Arbeidstijdenwet handelt door het toegestane aantal arbeidsuren te overschrijden. Maar de werkgever had eerst met de werknemer zelf én de andere werkgever in overleg moeten treden om tot een aanvaardbare oplossing te komen. Door dit na te laten heeft de werkgever in strijd met het beginsel van ‘goed werkgeverschap’ (artikel 7:611 BW) gehandeld. Door de arbeidsduur eenzijdig te verminderen – zonder rechterlijke tussenkomst of toestemming van het CWI – lijkt er sprake te zijn van verkapt ontslag. De kantonrechter overweegt dat een eventuele strijdigheid met de Arbeidstijdenwet niet van rechtswege de geldigheid van een tussen partijen gesloten en geldende arbeidsovereenkomst beïnvloedt. De werknemer heeft deze werkgever geïnformeerd over zijn twee banen, hij functioneert bij beide werkgevers goed, komt in financiële nood wanneer deze werkgever de arbeidsduur terugbrengt naar acht uur en hij heeft zich steeds beschikbaar gehouden om de overeengekomen arbeidsduur te verrichten. Deze omstandigheden hebben bij de kantonrechter een belangrijke rol gespeeld om de vordering van de werknemer toe te wijzen.
Uitspraak van de Kantonrechter Nijmegen d.d. 20 december 2007 (LJN BC2467)
