De bepalingen uit de ABU-cao voor uitzendkrachten waren door de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid algemeen verbindend verklaard tot 27 maart 2011.
Omdat een algemeen verbindend verklaring geen nawerking heeft, betekent dit voor uitzendbureaus die geen lid zijn van de ABU, dat zij de cao niet meer hoeven te volgen. Wanneer een uitzendorganisatie er echter voor heeft gekozen om in de arbeidsovereenkomst met de uitzendkracht de ABU-cao van toepassing te verklaren, moet hij de verplichtingen uit de cao echter wel na blijven komen. Dit geldt dan alleen voor de bepalingen uit de cao waarvoor het ook mogelijk is om deze op te nemen in de individuele arbeidsovereenkomst, zoals kostenvergoedingen en loontabellen.
Het feit dat de ABU-cao niet meer geldt voor niet-ABU-leden, heeft een aantal gevolgen. Bijvoorbeeld op het punt van de lonen. Op grond van artikel 8 van de Wet Allocatie Arbeidskrachten door Intermediairs (WAADI) hebben uitzendkrachten recht op hetzelfde loon als de werknemer die dezelfde arbeid verricht bij de inlener. Wettelijk is geregeld dat hier bij cao van kan worden afgeweken. Als de ABU-cao niet meer van toepassing is, mag er dus niet meer van deze regel worden afgeweken en moeten utizendbureaus aan de uitzendkracht hetzelfde loon betalen als werknemers in vaste dienst krijgen.
Daarnaast heeft het niet algemeen verbindend zijn van de ABU-cao gevolgen voor het periode-ketensysteem, de opzegtermijn en het uitzendbeding.
Zie voor meer informatie de factsheet die de ABU hierover heeft opgesteld »
Uitzonderingen
Er zijn een aantal uitzendbureaus die niet onder de algemeen verbindend verklaring van de ABU-cao vielen. Zo was er door een aantal bedrijven dispensatie aangevraagd. Ook NBBU-leden vallen niet onder de werkingssfeer van de ABU-cao. Voor deze organisaties heeft het vervallen van de algemeen verbindend verklaring van de ABU-cao geen gevolgen.
Bekijk het officiële AVV-document om te zien wie er buiten de algemeen verbindend verklaring vallen »
