De SNCU is positief over de brief die minister Kamp op eerder deze week aan de Tweede Kamer heeft gestuurd. Daarin wordt benadrukt dat alleen via intensieve samenwerking tussen de branche en de overheid malafide praktijken kunnen worden uitgebannen.
De minister laat blijken dat de private handhaving door de SNCU (Stichting Naleving CAO voor Uitzendkrachten)toegevoegde waarde heeft voor de publieke handhaving in de uitzendbranche. Zo benoemt hij de ruim 3300 meldingen en 560 namen van uitzendbureaus die de SNCU aan de Inspectie SZW heeft verstrekt. Belangrijke informatie die bijdraagt aan de vaststelling van de top 100 bedrijven die hard zullen worden aangepakt.
Maatregelen
De brief is een voortgangsbrief aan de Tweede Kamer over het project Aanpak Malafide Uitzendbureaus (AMU) dat de minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid begin dit jaar is gestart. Minister Kamp schetst in zijn brief tal van maatregelen die zijn genomen en die hij overweegt te nemen. Hierbij refereert hij aan de aanbevelingen die Research voor Beleid twee jaar geleden heeft gedaan op basis van het uitgevoerde onderzoek in opdracht van de SNCU.
Vergunningstelsel
Minister Kamp trekt een aantal belangrijke conclusies. Herinvoering van een vergunningstelsel biedt volgens hem geen toegevoegde waarde ten opzichte van het huidige systeem van zelfregulering ondersteund door publieke handhaving. Wel dient het SNA-certificaat meer onderscheidend te worden. Daarbij overweegt hij om uitzendbureaus die niet zijn gecertificeerd, te verplichten met een G-rekening te werken.
Compliment
Peter Loef, directeur van de SNCU, interpreteert de brief ook als een compliment aan de uitzendbranche voor de wijze waarop de branche verantwoordelijkheid neemt in de aanpak van de malafiditeit in de eigen sector. ‘Inmiddels merken wij als SNCU dat er vanuit het ministerie, waar mogelijk, ondersteuning komt voor ons onderzoek. Zo ontvangen wij namen van de uitzendbureaus en KvK-nummers van bedrijven, waartegen de Inspectie SZW boeterapporten voor overtreding van de Wet minimumloon heeft opgemaakt. Deze informatieverstrekking is verankerd in de Wet WAADI. Dit geeft dan ook enorme focus in ons CAO-onderzoek’, aldus Peter Loef.
‘Maar we zijn er nog niet. Het zou mooi zijn als we de namen al in het begin van het onderzoek van de Inspectie SZW zouden krijgen en niet pas na afronding ervan. Zodoende kun je dan nog iets terugdoen voor de uitzendkrachten die hun loon niet hebben ontvangen. Ook het écht gezamenlijk optrekken, zoals de Belastingdienst en de Inspectie SZW dat doen, zou tot de mogelijkheden moeten behoren. Het zoeken naar innovatieve manieren van publiek – private samenwerking in de praktijk, waarbij informatie-uitwisseling geen belemmering is, zien we als een erg zinvolle doelstelling voor de nabije toekomst. Wederzijdse intenties zijn aanwezig’.
1 reactie
Nu nog de controle over de rest van de a.v.v. C.A.O.’s in Nederland.
Inleiding:
Veel bedrijven snappen het niet. Ook de politiek, vakbonden en a.v.v. C.A.O. commissies en
pensioenfondsen willen het misschien nog niet snappen. Als we het a.v.v. C.A.O. landschap in
Nederland rechtvaardiger completer en beter willen maken…..het volgende!:
De a.v.v. C.A.O. en hun toepasbaarheid op de bedrijven die zich eigenlijk hadden aan moeten melden.
Stelling:
Bedrijven zouden wettelijk verplicht al hun medewerking moeten verlenen aan een onderzoek naar de
toepasbaarheid van een a.v.v. C.A.O. als hier om gevraagd wordt. De kosten voor deze onderzoeken
zouden door een nog op te richten fonds gefinancierd dienen te worden en door de betreffende a.v.v. C.A.O. commissies, pensioenfondsen en / of vakbonden uitgevoerd dienen te worden. Blijkt een bedrijf
in gebreke te zijn gebleven en had men zich wettelijk dienen aan te melden bij een betreffende a.v.v.
C.A.O. dan dienen zij aan een kosten dekkende boete te voldoen. Het onderzoeksysteem blijft zo betaalbaar en een gewone werknemer kan een onderzoek laten plaatsvinden. Dit is nu niet het geval.
Men wordt nu, door de rechter, naar veel te dure, onbetaalbare, bodemprocedures doorverwezen.
( Een volstrekt onnodige veel te dure geldverspilling! ) Kan de politiek het goed regelen of zijn er
betere idee?n in deze om de werknemers echt en goed te ondersteunen? De werknemers staan nu machteloos aan de kant en de versoepelde ontslagregeling maakt het in veel gevallen zo dat vele
werk willende door hun bazen, als het even tegenzit, zo in de bijstand worden geduwd.
Een reactie van een C.A.O. man uit de praktijk hierop was het volgende:
Het voortouw moet bij pensioenfondsen, sociale fondsen en vakbonden blijven liggen. Die zijn belanghebbenden. Vakbonden kunnen zich ermee profileren naar werknemers bij de werkgevers!
Als een wettelijke verplichting op medewerking aan onderzoek hen kan helpen moeten ze zich daar
sterk voor maken! Ik vermoed dat het met een simpele bepaling in de Wet a.v.v. C.A.O. geregeld kan
worden en dat er ook wel een politieke meerderheid voor is te vinden.
De vraag is dan ook…Welke politieke meerderheid er voor te vinden is om dit goed te regelen met een simpele bepaling in de wet a.v.v. C.A.O. die de betreffende bedrijven verplicht mee te werken aan
zo’n onderzoek zonder onnodige tussenkomst van rechters en advocaten! Maar met gewoon een
onderzoek van de specialisten op dit gebied. ( Wordt hun advies niet nagevolgd…, wat eigenlijk niet
echt voorstelbaar is, kan men goed onderbouwd naar de rechter.) In de praktijk zal echter blijken dat er geen rechter meer aan te pas zal komen.