In zijn column voor Flexmarkt roept Frank van Gool de politiek op om nu eindelijk eens keuzes te maken. Sowieso moeten malafide uitzendbureaus veel harder aangepakt worden. Maar daarnaast moeten keuzes gemaakt worden met betrekking tot arbeidsmigratie. Van Gool roept op dit met urgentie te doen.
Arbeidsmigratie staat volop in de belangstelling. Politiek Den Haag roept dat het minder moet en het bedrijfsleven waarschuwt dat we niet zonder arbeidsmigranten kunnen. Een belangwekkende discussie met een onzekere uitkomst. Maar ik zie twee lichtpuntjes: het is goed dat we er nu eindelijk eens serieus over praten, en ‘men’ is het erover eens dat het in elk geval beter moet.
Uitbannen uitwassen
In allerlei geledingen wordt druk geargumenteerd over nut en noodzaak van arbeidsmigratie, over het uitbannen van uitwassen en over het kritisch kijken naar bepaalde sectoren. Het is in elk geval duidelijk dat we het ons allemaal hebben laten overkomen de afgelopen decennia. Iedere idioot kan een uitzendbureau beginnen, huisjesmelkers vertimmeren naar schatting 45 duizend eengezinswoningen voor het ‘huisvesten’ van arbeidsmigranten en iedereen roemt het rapport ‘Geen tweederangsburgers’, maar met de aanbevelingen gebeurt tot nu toe niet veel.
Hardere aanpak malafiditeit
De verkiezingsretoriek heeft ertoe geleid dat allerlei partijen zich gaan roeren en dat is op zichzelf al winst. Bottomline: natuurlijk moeten we nadenken over de sectoren waar arbeidsmigranten de meeste toegevoegde waarde hebben, maar het moet eerst gaan over beter en de hardere aanpak van de malafiditeit. Kortom, het is tijd voor stringent beleid. De hoogste tijd zelfs.
Grens bereikt
Ons bedrijf is snel gegroeid en ook voor de komende jaren hebben wij groeiambities. Je zou denken: hoe meer arbeidsmigranten, hoe beter. Maar zo denken wij niet. Wij zien ook dat de grens op sommige gebieden is bereikt. Hardwerkende arbeidsmigranten verdienen een fatsoenlijke behandeling: correcte betaling, nette bejegening en goede huisvesting. Maar het houdt een keer op zolang er gemeenten zijn die halsstarrig blijven weigeren om huisvesting mogelijk te maken voor werknemers van de bedrijven in hun eigen gemeente. Aan de ene kant worden bedrijven via de rode loper binnengehaald, maar als er huisvesting moet worden gerealiseerd, gaat de deur opeens dicht. Als we dit niet oplossen, komen de grenzen van de groei in zicht.
‘Hoe moet onze economie eruit zien?’
Laten we dan de slachthuizen en distributiecentra maar sluiten, wordt er geroepen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan, maar de onderliggende gedachte is de moeite waard. Hoe moet onze economie er de komende jaren gaan uitzien, waar zetten we op in en welke sectoren passen niet in dat plaatje?
Deltaplan
Gezien het vrije verkeer van goederen en personen binnen Europa is er geen makkelijke ‘knop’ om aan te draaien, maar bij arbeidsmigratie van buiten Europa kan dat wel. In het Deltaplan ‘Grip op Arbeidsmigratie’ stelt oud-politicus Gert-Jan Segers voor om alleen derdelanders toe te laten in sectoren waar tekorten bestaan, zoals de zorg en de energietransitie. Je zou dan tevens een maximale termijn van vijf jaar moeten stellen, waardoor de mensen weer teruggaan naar het land van herkomst.
Lees ook: Gert-Jan Segers bij OTTO aan de slag met migratie- en huisvestingsbeleid
Dit rapport komt niet uit de lucht vallen. Ik heb Segers al ver voor de verkiezingen uitgedaagd om met een samenhangende visie te komen. In januari werd het rapport gepresenteerd en de eerste reacties van werkgevers en werknemers waren positief. Zie ook gripoparbeidsmigratie.nl.
Nu maar hopen dat de politieke partijen verstandige keuzes maken. Want het is tijd voor beleid, de hoogste tijd.
