Een werkgever meent dat hij met een werknemer een all-in uurloon heeft afgesproken. De werknemer denkt daar anders over en vordert aan het einde van zijn contract uitbetaling van vakantiedagen.
De werkgever mocht uit het feit dat de werknemer geen vakantie heeft opgenomen, niet afleiden dat de werknemer afzag van zijn vakantiedagen.
De situatie
Een werknemer is in dienst van een taxibedrijf en valt onder de CAO Taxivervoer. In deze cao is opgenomen dat aan oproepkrachten een loon inclusief vergoeding voor vakantiedagen mag worden uitbetaald mits dit schriftelijk is vastgelegd.
Er is geen schriftelijke overeenkomst en de werknemer heeft tijdens zijn dienstverband geen vakantie opgenomen. Na beëindiging van het dienstverband vordert de werknemer uitbetaling van de niet-genoten vakantiedagen ter waarde van bijna € 5.500. De kantonrechter wijst zijn vordering af wegens rechtsverwerking. De werknemer gaat in hoger beroep.
Het verweer
De werkgever is van mening dat er een uurloon inclusief vakantiedagen is afgesproken. Dat staat ook in het arbeidscontract, dat overigens niet door de werknemer is ondertekend. De werknemer was oproepkracht en de cao staat een dergelijk loon voor deze groep werknemers toe. De werknemer heeft ook geen aanspraak gemaakt op vakantiedagen en heeft tijdens zijn dienstverband niet tegen de regeling geprotesteerd.
Het oordeel
het hof oordeelt dat de afspraak sowieso in strijd is met de cao omdat die niet schriftelijk is aangegaan, zoals de cao voorschrijft. Dat de werknemer meer kreeg uitbetaald dan in de cao tabel stond, doet daar niet aan af omdat deze tabellen een minimum-regeling zijn. Uit het feit dat de werknemer geen vakantie heeft opgenomen en dat hij niet heeft geprotesteerd tegen de regeling, mocht de werkgever niet afleiden dat de werknemer afzag van zijn aanspraak op vakantiedagen. De werkgever moest er volgens het hof zelfs rekening mee houden dat de werknemer er niet van op de hoogte was dat de afspraak nietig was en dat hij aanspraak kon maken op de dagen.
De vraag is of de werknemer als hij dat wèl had geweten, alsnog afstand had gedaan van zijn vakantiedagen.
Daarnaast is de werknemer ook geen oproepkracht omdat hij op vaste dagen werkt. De werkgever moet van het hof alsnog de vakantiedagen uitbetalen.
Rechtsverwerking
Rechtsverwerking doet zich voor als iemand lange tijd geen aanspraak maakt op iets waar hij recht op heeft en door zijn gedrag het vertrouwen wekt dat hij ook geen geen aanspraak zal maken op dat recht. Het feit dat die persoon niks doet is niet voldoende. Er moet echt uit het gedrag kunnen worden opgemaakt dat er geen aanspraak op dat recht gemaakt zal worden.
Bron:
LJN BL1079, Gerechtshof Amsterdam
All-in loon, Hoger Beroep
20 oktober 2009
Door mr. Ingrid Kooijman
