De suggestie dat recente rechterlijke uitspraken een bom onder payrolling zijn, noemt Julius Kousbroek in een opiniestuk in het Financieele Dagblad voorbarig. Kousbroek is directeur van Payroll Works, een van de snelstgroeiende payrollbedrijven.
De grote jongens staan in de wind, dat wel’, constateert Kousbroek. ‘Vijf jaar geleden was het de gewoonste zaak van de wereld dat een ministerie bij een groot payrollbedrijf op de stoep stond met het verzoek om soms honderden medewerkers over te nemen.’ Hij kan het de partijen niet eens kwalijk nemen. ‘De regelgeving leende zich daar ook voor.’
Maar de rechter haalde in de uitspraak van juni dit jaar over de overheidsdienst Agentschap NL een streep door deze constructie om onder het werkgeverschap uit te komen. Terecht in dit geval, oordeelt Kousbroek. ‘Vaste contracten omzetten naar payrollbedrijven, terwijl voor de medewerker soms zelfs niet eens duidelijk was wie de werkgever was; in dat soort gevallen maken de partijen er een potje van.’ Dat deze vorm van payrolling groot werd bij overheid, maar ook in de zorg en het onderwijs, dat noemt Kousbroek treurig.Ook bij hem kwamen werkgevers wel langs met een dergelijk verzoek. Of hij flexibele krachten kon leveren en of hij tegelijkertijd ook maar het vaste personeel kon overnemen. ‘Dat doe ik dus niet. Waarom zou ik vast personeel overnemen van een bedrijf? Wat levert me dat op, behalve wat extra omzet? Ik wil dat niet.’
Maar je moet volgens Kousbroek niet alle payrollbedrijven over één kam scheren. Zoals zijn bedrijf Payroll Works te werk gaat, kan volgens hem altijd door de beugel. ‘Wij zitten aan de andere kant van het traject. Werkgevers die om wat voor reden dan ook geen vaste medewerker in dienst kunnen nemen, schakelen ons in. Daar is niets mis mee.’ Sterker nog, hij vindt deze vorm payrolling in de toekomst te verkiezen boven het legioen van zzp’ers dat nu ontstaat. Zeker de groep aan de onderkant van de arbeidsmarkt: ‘Dat zijn de nieuwe armen van de toekomst.’
Waar veel onduidelijkheid over bestaat, is of payrolling nu wel of niet onder het uitzendbeding valt. Nee, zegt hoogleraar arbeidsrecht Johan Zwemmer, omdat de allocatiefunctie (bemiddelingsfunctie) ontbreekt. Kousbroek is het niet met hem eens. ‘Als uitzendbureaus onder het uitzendbeding vallen, zie ik geen reden waarom een payrollbedrijf als het mijne daar niet onder zou vallen. Het is maar hoe je allocatie opvat. Zie je het puur als een raam met vacatures erop of kijk je naar de feitelijke invulling? Uiteindelijk was de bedoeling van de wetgever met de ‘allocatieve functie’ om mensen in de flexbranche vanuit een uitzendovereenkomst door te laten groeien naar een dienstverband bij de opdrachtgever. Aan dat laatste leveren payrollbedrijven feitelijk een grotere bijdrage dan uitzendbureaus.’
Vooral kleinere en middelgrote werkgevers wordt het in dienst nemen van mensen moeilijk gemaakt, weet Kousbroek. ‘Werkgevers worden nu meer individueel afgerekend op zaken als ziekte en re-integratie. Zij kunnen niet meer inschatten wat een dienstverband hen gaat kosten. Grotere werkgevers met een HR-afdeling kunnen die risico’s beter beheersen. De kleinere niet en die komen bij mij. Of ze komen als ze iemand niet meer tijdelijk in dienst kunnen nemen, wanneer een vast dienstverband nog niet mogelijk is. Daar is niets onwettelijks aan.’ Payrollbashing noemt Kousbroek het. Als er een rechterlijke uitspraak is die negatief is over een payrollconstructie, krijgt de hele branche ervan langs. Hij geeft het voorbeeld van een bedrijf in Leeuwarden dat een medewerker had overgeheveld naar een payrollbedrijf zonder dat er ook maar één arbeidsovereenkomst was getekend. ‘Dat is natuurlijk helemaal fout. Maar het is een uitzondering en in elke beroepsgroep heb je bedrijven die zondigen tegen de regels.’
In het septembernummer van Flexmarkt lees je meer over payrolling.
