De overheid sommeert je als werkgever vanwege de coronacrisis je deuren te sluiten en je bedrijfsactiviteiten te staken. Moet je je personeel, vast en flex, bij een lockdown doorbetalen?
Advocaat Jan Harmen Baljet (Abeln Advocaten) beschrijft de recente uitspraak van de kantonrechter in Dordrecht en geeft zijn visie hierop.
De overheid verplicht je je bedrijf te sluiten. Je personeel wil worden doorbetaald. Ook werkgevers met flexwerkers overkomt dit. Bijvoorbeeld als het uitzendbeding niet of niet meer van toepassing is, de arbeidsovereenkomst niet kan worden beëindigd en de flexkracht recht heeft op loondoorbetaling.
De vraag is of de situatie dan zo uitzonderlijk is, dat je tegen je werknemer kunt zeggen: ‘sorry, ik kan je niet betalen. Dit is zo’n onvoorziene situatie, dit is geen gewoon bedrijfsrisico maar pure overmacht’.
Helaas: overmacht neemt de rechter niet snel aan. Slecht weer dat werken verhindert, onvoldoende orders, stagnatie in de afzet, brand of explosies in een daarvoor gevoelig bedrijf – dat zijn volgens de rechtspraak normale bedrijfsrisico’s. Een overstroming of een andere noodtoestand komt soms wel, soms niet voor rekening van de werkgever. En een gedwongen corona-sluiting dan? Ook die komt voor rekening van de werkgever. Althans volgens de kantonrechter in Dordrecht die geen enkel pardon kende.
De feiten:
Een kapster heeft een tijdelijk arbeidscontract van 1 juli 2019 tot en met 30 juni 2020. Op einig moment meldt zij zich ziek. Medio maart krijgen we te maken met de intelligente lockdown. De kapsalon moet per direct dicht. Enige tijd later, op 1 april meldt de kapster zich gedeeltelijk hersteld: ‘ik kan nog niet knippen en alleen licht werk doen’. De kapsalon is dan nog dicht. De zaak mag weer open op 11 mei, maar de kapster komt niet opdagen. Ze meldt zich ziek. De werkgever vraagt en krijgt van het UWV een compensatie voor loonkosten (de NOW-regeling). Maar hij betaalt in de periode maart tot juli, wanneer het contract eindigt, slechts een deel van het salaris. Zijn verweer is dat hij blut is en niet meer kan betalen. De kapster stapt naar de rechter, die volstrekt niet gevoelig blijkt voor dat verweer. ‘Het is niet redelijk als de gedwongen sluiting van de zaak en de verminderde inkomsten voor rekening van werkneemster komen’. Niet alleen verplicht hij de werkgever tot betaling van het achterstallig loon. Hij kent ook zonder mankeren de aanzegvergoeding toe, een boete omdat de werkgever niet een maand van tevoren heeft aangekondigd dat het contract per 1 juli zou eindigen. Verder krijgt de kapster een derde van het maandsalaris mee aan transitievergoeding. En dit alles met rente en kosten.
Toelichting
Fijn voor de werknemer, maar voor de werkgever was deze uitspraak een hard gelag. Wellicht had de werkgever een beter gemotiveerd verweer kunnen voeren. Hij had betere cijfers kunnen overleggen, verklaren dat hij ook de huur van het bedrijfspand niet kon opbrengen en andere schuldeisers niet kon betalen. De rechter mag het niet redelijk vinden dat de werkgever het loon niet volledig betaalt, maar verder motiveren doet hij dit niet.
Apert onredelijk vind ik dat de rechter zonder mankeren de aanzegvergoeding van een maand heeft toegewezen. Aan de transitievergoeding was weinig te doen: die is alleen niet verschuldigd bij surseance of faillissement. Bovendien was het een bescheiden bedrag. Blijft de vraag waarom de rechter zo streng was. Omdat de werkgever NOW-steun kreeg, maar desondanks niet het volledige salaris betaalde? Dat zou me niet verbazen. De NOW-steun wordt soms gezien als economisch coronavaccin: recent oordeelde een rechter zelfs dat een inlener mocht korten op de factuur van het uitzendbureau. Omdat de uitzender NOW-steun kreeg.
De tweede coronagolf zal naast ziekenhuisopnames ongetwijfeld interessante rechtspraak opleveren. Wordt vervolgd, helaas…
Advocaat Jan Harmen Baljet van Abeln Advocaten in Amsterdam verzorgt de rubriek Jurisprudentie voor Flexmarkt.
