Deze huidige bizarre tijd die wordt geregeerd door corona vraagt om creatieve oplossingen Dat geldt ook voor flexondernemers, stelt Franziska Szabó (PA Online) in haar column voor Flexmarkt. ‘Hoe vinden wij, flexondernemers, nog kandidaten om aan te bieden aan onze klanten? Ook wij moeten omdenken en laveren.’
‘Het nieuws staat bol van berichten over de krapte op de arbeidsmarkt. Recruiters en HR-medewerkers zijn niet aan te slepen om te helpen zorg-, technisch en administratief personeel te vinden, dan wel te overtuigen over te stappen. Hoe krijg je latent zoekende medewerkers geïnteresseerd om over te stappen naar een nieuwe baan?
Natuurlijk zijn een hoger salaris en goede secundaire arbeidsvoorwaarden een mogelijke wortel om voor te houden. Net als een vast contract in plaats van een in eerste instantie tijdelijk contract. Er zijn zelfs leaseauto’s opgenomen in arbeidsovereenkomsten in de horeca. Ook dat bleek niet altijd genoeg.
In deze huidige bizarre tijd die wordt geregeerd door Covid-19 moeten we omdenken en laveren. Omdenken om tot creatieve oplossingen te komen en toch je doelen te bereiken. Om als zalmen tegen de stroom in te zwemmen. En te laveren en ons aan te passen iedere keer dat de regels en maatregelen weer wijzigen. In bijna iedere vacaturetekst wordt een flexibele medewerker gezocht. Wel, dit is je kans om te tonen hoe flexibel je bent. Dat geldt overigens niet alleen voor werkzoekenden, maar zeker ook voor werkgevers en opdrachtgevers.
Het steeds laveren, hollen of stilstaan leert ons creatief met zaken om te gaan. Ondanks dat er nog steeds naar schapen met vijf poten wordt gezocht, is er wel al een kleine kentering waarneembaar om nieuwe medewerkers in te zetten op functies, terwijl het ideaalbeeld niet geheel wordt gehaald. Maar het kan effectiever.
Hoe vinden wij, flexondernemers, nog kandidaten om aan te bieden aan onze klanten? Ook wij moeten omdenken en laveren. Er zijn weliswaar veel meer vacatures, maar er is krapte op de arbeidsmarkt. Welk arbeidspotentieel laten we dan onbenut? Mijns inziens onder meer die van migranten die wel in Nederland worden opgevangen, maar volgens de regels niet mogen werken hoewel velen van hen dat graag willen. Gevluchte artsen en verpleegkundigen, Engelssprekend, mogen hier nota bene niet werken, ondanks alle problemen in de zorg. Dit geldt ook voor mensen die helaas om gezondheidsredenen minder uren kunnen werken. Velen zetten zich graag in voor de maatschappij, maar blijven gedwongen aan de zijlijn staan. Ook hier zou omdenken, dus creatief omgaan met arbeidspotentieel, lucht kunnen geven aan de krapte.
Een voorbeeld uit de praktijk: een internationaal bedrijf zoekt een technisch medewerker. De vacaturetekst en de geboden functie blijken nogal verschillend. Binnen een paar maanden is er een verloop van álle nieuwe technische medewerkers. Een kandidaat die door fysieke uitdagingen parttime kan werken, draait een aantal dagen mee. Hij neemt initiatief, is ontzettend enthousiast en ontvangt enthousiaste beoordelingen en pluimen. Maar hij krijgt geen baan aangeboden, want men heeft een fulltimer nodig die álle klussen op zich kan nemen. Als ik de werkgever was, zou ik die enthousiaste persoon aannemen op een parttime contract. Beter een half ei dan een lege dop, toch?’
Deze column van Franziska Szabó (PA Online) is gepubliceerd in de december-editie van Flexmarkt. Het Flexmarkt magazine is digitaal beschikbaar voor abonnees van Flexmarkt pro.
Volg Flexmarkt op LinkedIn:
