Goed werkgeverschap brengt met zich mee dat een werkgever een werknemer niet in een ‘slapend dienstverband’ mag houden, met als enige reden om de betaling van de transitievergoeding te ontlopen.
Dat is de conclusie van advocaat-generaal Ruth De Bock. De advocaat-generaal heeft vandaag dit advies uitgebracht aan de Hoge Raad. Aanleiding hiervoor is de vraag van de rechtbank Limburg aan de Hoge Raad wat de toelaatbaarheid van slapende dienstverbanden is.
Het is nog niet bekend wanneer de Hoge Raad uitspraak doet en de Hoge Raad is vrij om het advies van de advocaat-generaal al dan niet te volgen. Toch lijkt dit een belangrijke ontwikkeling in de jurisprudentie rondom slapende dienstverbanden.
Slapend dienstverband
Een ‘slapend dienstverband’ is een dienstverband waarbij een langdurig arbeidsongeschikte werknemer thuis zit en geen loon meer krijgt, maar door de werkgever toch in dienst wordt gehouden met als (enige) reden dat daardoor de wettelijke transitievergoeding niet hoeft te worden betaald. Deze wettelijke transitievergoeding is de ontslagvergoeding waarop een werknemer recht heeft als hij ontslagen wordt na een dienstverband van 2 jaar of langer.
De zaak
Wat is de (juridische) toelaatbaarheid van ‘slapende dienstverbanden’? Met die vraag zag de rechtbank Limburg zich geconfronteerd. Die behandelt namelijk een zaak waarin dit speelt. Een werknemer die sinds een aantal jaren met ernstige rugklachten thuis zit, na tientallen jaren lichamelijk zwaar werk te hebben verricht, wordt door zijn werkgever in een ‘slapend dienstverband’ gehouden. De werknemer eist van zijn werkgever schadevergoeding, omdat de werkgever niet bereid is om het ‘slapende dienstverband’ te beëindigen, onder betaling van de wettelijke transitievergoeding.
Transitietool
Wanneer heeft een werknemer recht op een transitievergoeding en hoe hoog is die vergoeding? Met de tool van PW. komt u eenvoudig tot een betrouwbare berekening.Naar de transitietool
Prejudiciële vragen
De rechtbank Limburg had behoefte aan uitleg van de rechtsregel en heeft daarom in een vonnis van 10 april 2019 prejudiciële vragen gesteld (aan de Hoge Raad) over de vraag of, en zo ja onder welke omstandigheden, een werkgever als ‘goed werkgever’ akkoord moet gaan met het voorstel van een langdurig arbeidsongeschikte werknemer tot beëindiging van het ‘slapende dienstverband’, onder betaling van de wettelijke transitievergoeding.
Advies advocaat-generaal
Het advies van advocaat-generaal De Bock is duidelijk. Zij vindt dat een werkgever in beginsel verplicht is om op verzoek van een langdurig arbeidsongeschikte werknemer, een ‘slapend dienstverband’ te beëindigen onder betaling van een bedrag ter hoogte van de transitievergoeding.
Wet compensatie transitievergoeding
Omdat er een wet is waarin is geregeld dat werkgevers door het UWV worden gecompenseerd voor betaling van de transitievergoeding aan een langdurig arbeidsongeschikte werknemer (Wet compensatie transitievergoeding), gaat het argument dat een werkgever op hoge kosten wordt gejaagd, niet meer op.
Goed werkgeverschap
Bovendien is duidelijk dat de wetgever af wil van de ‘slapende dienstverbanden’. Op grond daarvan brengt de eis van ‘goed werkgeverschap’ met zich mee dat een werkgever een werknemer niet in een ‘slapend dienstverband’ mag houden, met als enige reden om de betaling van de transitievergoeding te ontlopen. Op de werkgever rust dus de verplichting om, op verzoek van de arbeidsongeschikte werknemer, het ‘slapende dienstverband’ te beëindigen, met betaling van een bedrag ter hoogte van de wettelijke transitievergoeding.
Dit kan anders zijn als de werkgever gerechtvaardigde belangen heeft om de arbeidsongeschikte werknemer toch in dienst te houden, bijvoorbeeld als er een reëel uitzicht is op re-integratie.
Bron: Rechtspraak.nl
Uitspraak: ECLI:NL:PHR:2019:899
Lees ook: Menzis mag met slapend dienstverband transitievergoeding niet ontlopen
