Moeilijk, moeilijk, moeilijk….

Moeilijk doen over wet- en regelgeving – als het aan Franziska Szabó (PA Online) ligt stoppen we direct met muggenziften over nieuwe regels, om in navolging van vakbonden en SER, vast te blijven houden aan dat ‘vroeger alles beter was. 

‘Waarom toch altijd moeilijk doen als het makkelijk kan? Op 17 maart 2021 heeft het Nederlandse volk gestemd. De uitslag was duidelijk. Sinds die tijd echter zijn verschillende partijen aan het onderzoeken en half aan het onderhandelen om een andere formatie te creëren dan waarvoor is gestemd!

Ons arbeidsstelsel bestaat uit vaste dienstverbanden en contracten voor bepaalde tijd, zowel in loondienst als zelfstandige. Sinds jaar en dag breekt de   verantwoordelijke minister van welke partij dan ook zijn of haar hoofd over hoe Nederland terug kan naar de jaren zeventig of tachtig met voornamelijk vaste contracten. En dit doen ze door middel van ingewikkelde wetten, constructies en verschillen in premies afhankelijk van vast of flex. Waarna alle betreffende software en computersystemen van zowel organisaties als overheden weer moeten worden aangepast. We leven en werken in 2021, niet meer in 1970 of 1980. Er zijn drie soorten contracten: vast dienstverband, tijdelijk in loondienst en een tijdelijk zzp-contract.

Hoe makkelijk kan het zijn? Er moest onderscheid komen tussen payrollbedrijven en uitzenders (WAB, red.). De allocatie moest duidelijk zijn. Waarom? Beide leveren een dienst waarvoor wordt betaald en belasting afgedragen. Payrollbedrijven leveren een dienst waar veel vraag naar is, net als wij, de flexbureaus, doen. Laat ondernemers ondernemer zijn. Ik vind belastingaangifte doen al lastig met al die minnen en een enkel plusje, maar een salarisstrook doet er niet voor onder.
Wie verzint dit? Geen ondernemer. Dat weet ik zeker. Geen wonder dat er soms fouten worden gemaakt in de salarisstrook van een werknemer. Waarom moet alles zo moeilijk, moeilijk, moeilijk? Hoe dan ook, ik ben blij met payrollbedrijven, want ik brand mijn handen niet aan loonadministratie, hoe administratief onderlegd ik ook ben.

Over moeilijk gesproken: op dit moment zijn er blijkbaar meer vacatures dan werkzoekenden. Dat dit in bepaalde segmenten zoals de zorg, de horeca en de installatiebranche het geval is, begrijp ik gezien lockdowns, burn-outs, et cetera. Maar is het in veel gevallen ook niet debet aan een mismatch in gestandaardiseerde en/of saaie vacatureteksten, terwijl veel rollen inmiddels ‘evolved’ zijn? Hoe vaak horen wij van een kandidaat dat de baan heel anders is voorgespiegeld dan de praktijk blijkt te zijn? Ik zie bovendien wel eens functienamen voorbijkomen waarbij niet in één oogopslag duidelijk is wat de rol betekent, dan wel in welke hoek ik het zoeken moet. Dit komt op mij over als een ‘verzonnen’ functienaam en draagt niet bij aan de invulling van de vacature. Dus ook hier weer, waarom zo moeilijk?

En dan de verschillende vakbonden en al  die separate cao’s. Geen bron van duidelijkheid. Wel werkverschaffing, dat dan weer wel. Laten we het onszelf makkelijker maken. Te beginnen met de politiek, de Belastingdienst en het UWV die leren uitgaan van vertrouwen in plaats van wantrouwen. Met eindelijk een aanpak tot een vereenvoudigd belastingstelsel. En niet meer muggenziften over nieuwe regels, om in navolging van vakbonden en SER vast te blijven houden aan dat ‘vroeger alles beter was’.

Deze column van Franziska Szabó (PA Online) is gepubliceerd in de september-editie van Flexmarkt. Abonnees van Flexmarkt pro kunnen het magazine ook digitaal lezen.