Verplichting tot externe re-integratie en het overgangsrecht

Een werkneemster is begin 2000 arbeidsongeschikt geraakt. Ruim twee jaar later is de arbeidsovereenkomst met toestemming van de CWI opgezegd. De werkneemster heeft een vordering wegens kennelijk onredelijk ontslag ingesteld. Zij is van mening dat de werkgever zich onvoldoende heeft ingespannen om haar te herplaatsen. De kantonrechter heeft de vordering afgewezen, maar in hoger beroep wordt zij in het gelijk gesteld. Haar wordt een vergoeding toegewezen, omdat de werkgever, bij ontbreken van interne herplaatsingsmogelijkheden, herplaatsing bij andere werkgevers heeft verzuimd te onderzoeken. De werkgever stelt een cassatieberoep in bij de Hoge Raad. De werkgever stelt dat de externe reïntegratieverplichting nog niet van toepassing was op deze werkneemster.

De beslissing

De Hoge Raad stelt dat de externe re-integratieverplichting, neergelegd in de Wet REA in werking is getreden op 1 januari 2002. Volgens de overgangsbepalingen is de op de werkgever rustende verplichting tot externe re-integratie uit de Wet REA niet van toepassing indien de eerste dag van arbeidsongeschiktheid van een werknemer is gelegen vóór 1 januari 2003. De volgens de Wet verbetering poortwachter op de werkgever rustende verplichting tot externe re-integratie is evenmin van toepassing. Deze verplichting is op 1 januari 2004 in werking getreden.