Veel vrouwen met een migratie-achtergrond zitten thuis, terwijl er in die groep veel arbeidspotentieel zit. “Werkgevers, zeker ook uitzendorganisaties, kunnen veel meer met deze doelgroep dan ze misschien denken”, zegt Marianne Akker van Randstad RiseSmart.
Tot 2012 was Marianne Akker een ‘gewone’ intercedent bij Randstad. Sindsdien is ze adviseur begeleiding en bemiddeling bij RiseSmart. Die divisie van Randstad houdt zich bezig met bemiddeling van werk naar werk en van niet-werk naar werk. Samen met 30 gemeenten begeleidt Randstad mensen met een uitkering naar werk.
Twee jaar geleden begon de gemeente Almere samen met Randstad een pilot met migrantenvrouwen. Dat zijn deels statushouders en deels vrouwen uit de tweede generatie die om de een of andere reden buiten de boot zijn gevallen, legt Akker uit. “Deze vrouwen hebben soms nog nooit gewerkt. Dat was nooit een probleem zolang er een echtgenoot was die voor inkomen zorgde. Maar bij een scheiding of als de echtgenoot arbeidsongeschikt raakt, staat de vrouw ineens met lege handen.“
“Mensen met een migratieachtergrond hebben het lastiger op de Nederlandse arbeidsmarkt”, vervolgt ze. “Daar is binnen het ministerie van Sociale Zaken ook veel aandacht voor. Daarom heeft het ministerie aan gemeenten gevraagd om te helpen uitzoeken hoe de obstakels kunnen worden overwonnen.”
Wat zijn die obstakels?
“Dat is om te beginnen arbeidsmarktdiscriminatie, dat je überhaupt niet binnenkomt bij een bedrijf op basis van je achternaam. Soms zijn de skills er wel, maar missen de sollicitatievaardigheden om die naar voren te brengen. Het opleidingsniveau is gemiddeld genomen minder dan dat van vrouwen die hier geboren en getogen zijn. Er zitten ook vrouwen bij die nog nooit betaald werk hebben gedaan of die al heel lang in een uitkeringstraject zitten.”
Is angst om die uitkering en toeslagen te verspelen ook een drempel?
“Ja. Gelukkig hebben veel gemeenten een regeling dat je een uitkering tijdelijk kunt stopzetten, zodat je ergens op kunt terugvallen. Wat de toeslagen betreft bereiden we de vrouwen erop voor dat ze soms niet veel meer inkomen krijgen dan ze nu hebben. Maar door te werken vergroot je natuurlijk wel je kansen voor later. Een groot deel vindt het trouwens vreselijk om afhankelijk te zijn van een uitkering. Die kunnen niet wachten om daarvan af te zijn.”
Zijn vrouwen met een uitkering verplicht om mee te doen aan de pilot?
“Bij andere projecten gebeurt dat vaak wel. Dan valt er een officiële brief van de gemeente op de mat en zijn kandidaten verplicht om bij de gemeente verschijnen. Wij hebben dat anders aangepakt, omdat we motivatie heel belangrijk vinden. We hebben de vrouwen opgebeld die voor het project in aanmerking komen. Ze moeten bijvoorbeeld wel over een basisniveau Nederlands beschikken. Daarna hebben we samen met de vrouwen doorgesproken of ze mee willen doen. Er stond geen sanctie op. Ze moesten wel een goede reden hebben om niet mee te doen, vonden we. Als die er niet was, vroeg we door.”
Een groot deel vindt het vreselijk om afhankelijk te zijn van een uitkering
Waren de kandidaten enthousiast?
“Over het algemeen waren de vrouwen heel geïnteresseerd. Wij kregen veel reacties in de trant van ‘oh ik heb hier zo lang op gewacht’. Zelf werk zoeken vindt deze groep lastig. Ze weten vaak niet waar ze moeten beginnen.”
Hoe ziet het programma eruit?
“Als groep kwamen we gedurende 20 weken twee keer per week bij elkaar. De vrouwen krijgen empowerment training, bezoeken bedrijven en horen welk vrijwilligerswerk ze eventueel kunnen doen. Klantmanagers van de gemeente leggen regelingen uit en organiseren zo nodig taallessen. Vanuit Randstad ga ik op zoek naar werkgevers die voor deze doelgroep openstaan. Met de deelnemers voer ik gesprekken over welk werk ze zouden kunnen doen. Als alleenstaande ouder met schoolgaande kinderen is werk met wisselende werktijden of vroege begintijden bijvoorbeeld niet te doen. In dit project proberen we ook samen te kijken hoe je het netwerk kunt uitbreiden. Dat is soms een ingewikkelde puzzel. Ook na de pilot blijven we de deelnemers als ze dat wensen tot drie jaar volgen. Hoe gaan ze verder? Hoe kunnen we ze helpen om nog een stap verder te zetten?”
De pilot is in maart 2024 geëindigd. Vier groepen van in totaal zestig deelnemers zijn dan begeleid.
Is de pilot succesvol?
“Zeker. Twee derde heeft betaald werk of een stageplek gevonden. Een paar zijn als zelfstandige aan het werk gegaan, als yoga-docent en in de catering. Anderen werken als kapster, in de kinderopvang, de administratie, de detailhandel of een productiebedrijf. De werkplekken zijn heel divers. Sommigen doen vrijwilligerswerk of volgen een opleiding of cursus.”
De gemeente Almere is nu aan het nadenken hoe ze dit tot vaste dienstverlening kan maken. De ervaring en geleerde lessen neemt Randstad mee naar andere gemeenten. Want vanuit de gemeenten is veel interesse, zegt Akker.
Wat is de belangrijkste les die jij zelf hebt geleerd?
“Dat je altijd veel meer aannames doet dan je denkt. Mijn advies voor wie met deze doelgroep wil werken: blijf je aannames toetsen.”
Lees ook: Payrolldienstverlening voor kennismigranten is een snelgroeiende nichemarkt
